اهمیت دوست و دوستی:
آن زمان که غصه های دنیا روح را می پژمرد، آن زمان که قلب در چنگال اندوه و ماتم فشرده می شود، آن زمان که دل می گیرد و هم صحبتی می طلبد، در تمنای کسی هستم که سخنم را به درستی بشنود، دردم را بفهمد و روحم را با کلامی یا حتی نگاهی التیام بخشد.
هدف غایی فرد مسلمان بندگی خدا و کمال یافتن در ابعاد روحی و اخلاقی است، پس انتخاب دوست باید متناسب با این هدف والا باشد. دوست خوب ما را به یاد خدا می اندازد و از معاصی باز می دارد و به کار خیر وادار می کند. وجود او سبب نجات از تنهایی و بیرون آمدن از وحشت انزواست. در تنگناهای زندگی آدمی یار و غمخواری خواهد داشت و در تصمیم گیری ها مشاور و راهنمایی. اگر غمی پدید آید دوست و یاور آدمی آن را از دل می زداید و اگر حرکت و سفری در پیش آید آرامش و اطمینان در اثر وجود دوست حاصل خواهد شد.
روایات ما می گویند: دعای مؤمن برای مؤمن دفع بلا می کند و دوستی و انس در راه خدا دریچه ی روزی را به روی انسان می گشاید.
نظر به چهره ی مؤمن به شرطی که در راه خدا باشد عبادت است.

و برادری و صفای با هم در طریق جلب رضای خدا موجب غفران ذنوب است.
خداوند دل انسان را به نور خود روشن می کند و آن را برای برادر مسلمانش نرم می نماید، به گونه ای که او را دوست بدارد و حتی وجود خود را در وجود او فنا کند.
محمد فرستاده خداست و یاران و همراهانش بر کافران بسیار سخت و با یکدیگر بسیار مشفق و مهربانند آنان را در حال رکوع و سجود بنگری که فضل خدا و خشنودی او را می طلبند علامت شان بر اثر سجده در چهره هاشان (معلوم) است این وصف حال آنها در تورات است و مثل حالشان در انجیل به دانه ای ماند که جوانه اش را بیرون آورده او را کمک کند پس او محکم شود و بر روی ساقش بایستند که کشاورزان را به تعجب آورد تا این که کفار را به آن ها به خشم آورد خدا به مؤمنین و نیکوکاران آمرزش و پاداش بزرگی را وعده داده است.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: ریشه ی عقل پس از ایمان، دوستی با مردم است. (1)
- به وسیله ی سه چیز به جوان مردی هر انسانی می توان پی برد: قرائت قرآن- آباد کردن مساجد- داشتن دوست فراوان.
- شخص مسلمان پس از نعمت اسلام فایده ای سودمندتر از نعمت دوستی و رفاقت که برای خدا باشد به چنگ نیاورده است.
امام صادق علیه السلام:
آدمی با برادر خود بسیار است.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
هان! دوست داشتن مؤمن یکی از بزرگترین رشته های ایمان است.
امام صادق علیه السلام:
سه چیز همیشه کم یاب بوده و هست؛ دوست خدایی، همسر صالح و مهربان، فرزند رشید. هر کس به یکی از این سه امر دست یافت به خیر دنیا و آخرت رسیده است.
هر چیزی مایه ی آرامشی دارد و مایه ی آرامش شخص مؤمن برادر ایمانی و دینی اوست و مانند پرنده ای که به سوی هم جنس خود پر می گشاید او در کنار دوست و رفیقش آرام می گیرد.
امام رضا علیه السلام:
هر کس دوست خدایی پیدا کند در بهشت خانه ای تهیه کرده است.
دوستی سبب کشف ضعف و قوت های انسان است. دوست خوب پوشاننده ی عیوب و کمک رسان در رفع آنهاست و تقویت کننده ی نقاط مثبت انسانی، تا برای ارتباط بهتر با کل افراد جامعه آماده شویم. توصیه می شود که همیشه با بهتر از خودمان دوست شویم تا مثل مربی مهربان، رفتار بهتر را از او بیاموزیم.
سعی کنیم هر چه بیش تر دوست بگیریم چرا که به آن سفارش شده ایم.
امام علی علیه السلام:
انسان باید در نگهداری دوستان قدیم خویش کوشا باشد و رفیقان هر کس هر چند فراوان باشند باز اندکند، هم چنان که حتی یک دشمن را هم نباید دست کم گرفت و اندک دانست.
امام صادق علیه السلام:
هر که خواهان افزودن بر شمار برادران و یاران نباشد، به زیان گرفتار آید (2)
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
هر کس برادر مسلمان جدیدی برگزیند، خداوند در بهشت برای او برجی بنا نهد. (3)
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
بر شمار برادران بیفزایید زیرا در قیامت هر مؤمنی شفاعتی می کند.(4)
امام علی علیه السلام:
ناتوان ترین مردم کسی است که در دوست یابی عاجز و ناتوان باشد، و ناتوان ترین از او کسی است که برادران فراهم آمده را از دست دهد.
دوستی، نوعی خویشاوندی اکتسابی است، و اعتماد به هیچ رنجیده ای تو را روا نیست.
امام صادق علیه السلام:
از امام صادق علیه السلام (5) نقل شده که فرمود: فرمودند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:دوستی با مردم نیمی از عقل است.
از حضرت امام رضا علیه السلام درباره ی خوشی دنیا سؤال شد؟ فرمودند: وسعت منزل (بزرگی خانه) و زیادی دوستان.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم:
دوست بسیار گیرید،زیرا خدای شما با حیا و بخشنده است و شرم دارد که روز رستاخیز، بنده ی خود را در میان برادرانش عذاب کند.

پی نوشت :

1-بحارالانوار، ج1، ص131.
2- میزان الحکمه، ج1، ص66، ح156.
3- میزان الحکمه، ج1، ص66، ح158.
4- میزان الحکمه، ج1، ص66، ح161.
5- وسایل الشیعه ، ج8، ص432.